In het doorgaans rustige Zeeuws-Vlaamse landschap speelde zich afgelopen week een opvallende tegenstelling af. Aan de ene kant was daar mevrouw Jansen, inmiddels in de volksmond “de fietsmevrouw” genoemd. Ze fietst dagelijks langs de doorgaande wegen van Terneuzen en ervaart al langere tijd hinder van luid toeterende vrachtwagens. Aan de andere kant vonden tientallen vrachtwagenchauffeurs elkaar in een hartverwarmend initiatief: een tour door Zeeuws-Vlaanderen waarbij mensen met een beperking even copiloot mochten zijn in een vrachtwagen.
Deze tegenstelling heeft het dorp in twee kampen verdeeld. Wat begon als een persoonlijke ergernis van een fietser, groeide binnen enkele dagen uit tot een serieus punt op de politieke agenda én een maatschappelijk debat over geluidsoverlast versus sociaal engagement.
Een klacht die niet werd weggewuifd
Mevrouw Jansen diende officieel een klacht in bij de gemeente Terneuzen. Volgens haar vormen de vrachtwagens niet alleen een bron van geluidsoverlast, maar brengen ze ook reële risico’s met zich mee. “Ik schrik me regelmatig rot als er weer zo’n claxon afgaat naast me. Het is niet alleen irritant, het is gevaarlijk. Eén onverwachte beweging en ik lig in de berm,” aldus Jansen.
Ze kreeg verrassend snel bijval. Binnen enkele dagen meldden zich meerdere fietsers met vergelijkbare klachten. Sommigen noemden het een ongeschreven traditie dat vrachtwagens even toeteren ter begroeting – vaak bedoeld als vriendelijk gebaar. Maar dat vriendelijke signaal is voor sommige weggebruikers een bron van stress geworden.
De gemeente Terneuzen reageerde diplomatiek maar vastberaden: “We nemen de signalen serieus,” klonk het in een schriftelijke verklaring. Er zijn gesprekken gepland met lokale transportbedrijven om te kijken naar alternatieven. Er wordt onder meer gedacht aan het instellen van zogenaamde stille zones of het ontwikkelen van geluidsarme waarschuwingssystemen.
Een tocht met impact
Tegelijkertijd vond aan de andere kant van het verhaal een indrukwekkende gebeurtenis plaats. Onder de naam Tour de Truck organiseerden een aantal Zeeuws-Vlaamse transporteurs een speciale dag waarbij mensen met een lichamelijke beperking mochten meerijden in een vrachtwagen. Niet als passieve passagier, maar als volwaardige bijrijder.
Projectleider Mark van Dijk legt uit waar het idee vandaan kwam: “We wilden laten zien dat vrachtwagens geen monsters op de weg zijn, maar menselijke plekken vol techniek, verhalen en respect. Door mensen met een beperking mee te laten rijden, laten we zien dat deze sector ook oog heeft voor inclusie en menselijkheid.”
De reacties waren overweldigend. Mevrouw Pieters, 42 jaar oud en lijdend aan een spierziekte, straalde na haar rit: “Ik kan amper met de gewone bus mee, maar hier werd ik met open armen ontvangen. Het was veilig, gezellig en ik mocht zelfs een stukje sturen op een afgesloten terrein. Het was voor mij pure vrijheid.”
Ook kinderen en jongeren met een beperking kregen de kans om mee te doen. De stoelen in de vrachtwagencabines waren binnen een dag volgeboekt. De organisatie werkt inmiddels aan een vervolg.
Twee werelden, één weg
Wat dit verhaal bijzonder maakt, is niet alleen de tegenstelling tussen hinder en hartelijkheid, maar vooral de manier waarop beide verhalen elkaar kruisen. Dezelfde vrachtwagens die volgens sommige fietsers voor gevaar zorgen, vormen voor anderen juist een bron van vreugde en verbinding.
De uitdaging ligt nu bij de gemeente en de transportsector om beide geluiden serieus te nemen. Mevrouw Jansen vraagt om meer bewustwording bij chauffeurs. “Ik begrijp best dat ze enthousiast zijn, maar niet iedereen ervaart dat getoeter als positief. Ik wil gewoon veilig kunnen fietsen.”
Vanuit de organisatie achter Tour de Truck klinkt begrip. “We willen niemand onveilig laten voelen. Als we met kleine aanpassingen zowel de veiligheid van fietsers kunnen verbeteren als deze mooie tochten kunnen blijven organiseren, is dat een win-win,” aldus Van Dijk.
Gemeente tussen twee vuren
De gemeente Terneuzen staat nu voor een dilemma. Enerzijds is er de terechte zorg van bewoners die zich bedreigd voelen in het verkeer. Anderzijds wil niemand het enthousiasme en het sociale karakter van initiatieven zoals Tour de Truck in de kiem smoren.
In een eerste overleg is al voorgesteld om vaste routes voor vrachtwagenritten te plannen, weg van drukke fietspaden en woonwijken. Ook komt er een informatiecampagne gericht op wederzijds begrip tussen verkeersdeelnemers: fietsers, chauffeurs en voetgangers.
De menselijke maat als sleutel
Dit verhaal uit Terneuzen is uiteindelijk geen klassiek conflict tussen goed en fout, maar een reflectie van hoe verschillende perspectieven samenkomen op de weg. Voor de één is een claxon een vrolijk gebaar, voor de ander een schrikmoment. En in die nuance zit de sleutel.
De hoop is nu dat zowel mevrouw Jansen als de deelnemers van Tour de Truck gehoord worden. Want zoals zo vaak in het leven geldt: de oplossing ligt ergens in het midden, en de weg ernaartoe begint met luisteren.
Terwijl mevrouw Jansen voorlopig haar helm goed vastzet voor haar volgende rit, kijkt de organisatie van Tour de Truck alvast vooruit naar een vervolg. En wie weet – als de gemeente en de chauffeurs samen aan tafel blijven – wordt Zeeuws-Vlaanderen straks het voorbeeld van hoe verkeer, veiligheid en verbondenheid hand in hand kunnen gaan. Beelden op de volgende pagina: