Wie ooit op vakantie is geweest op Mallorca, weet één ding zeker: slapen doe je daar pas als de zon alweer opkomt. En als je het over feesten hebt, dan is er één naam die er met kop en schouders bovenuit steekt: BCM Mallorca. Deze club is een instituut op zich, een plek waar herinneringen worden gemaakt – en af en toe ook gebroken.
De magie van BCM
BCM is niet zomaar een discotheek. Nee, dit is een arena van licht, geluid en gekte waar de allergrootste DJ’s ter wereld achter de draaitafels staan. Denk aan knallers als Ben Hemsley, Steve Aoki (jawel, de man die taart in het publiek gooit), DJ Snake, Joel Corry, Adam Beyer, Bob Sinclar, Sonny Fodera en de opkomende sensatie Anfisa Letyago. En mocht je die laatste nog niet kennen – even serieus – zoek haar even op. Haar sets zijn hypnotiserend en rauw, en ze weet als geen ander hoe ze een zaal in trance moet brengen. Een optreden van haar is zo intens dat je automatisch naar voren wordt gezogen, richting het podium, alsof het een magneet is.
Maar laten we eerlijk zijn: ondanks al die wereldacts draait het niet alleen om de muziek. Het echte spektakel in BCM begint vaak pas ná de laatste drop van de avond. Dan verschuift de aandacht langzaam van de DJ-booth naar de dansvloer, de gangen, en – je raadt het al – de uitgang.
De hoofdrolspeler van de avond: geen DJ, maar een durfal
Tussen al het feestgedruis door speelde zich onlangs een tafereel af dat bijna nog spectaculairder was dan de mainstage zelf. Geen lasershow of confettikanon, maar een opmerkelijk tafereel bij de ingang van de club. Een jong gastje, met waarschijnlijk iets te veel zelfvertrouwen en waarschijnlijk ook iets te veel drank op, dacht het namelijk aan de stok te moeten krijgen met – jawel – de uitsmijter van de club.
Nu moet je weten: een beetje respectabele club heeft bij de deur niet zomaar een portier staan, maar een menselijke muur. Denk aan een soort Shaquille O’Neal meets The Rock, twee meter lang, schouders als een vrachtwagen en handen als kolenschoppen. En deze specifieke beveiliger? Die paste precies in dat plaatje.
Niet lomp, maar listig
Toch besloot het kereltje dat het een goed idee was om tegen deze menselijke tank in te gaan. Waarom? Misschien omdat hij dacht indruk te maken. Misschien omdat hij zijn avond nog niet wilde laten eindigen. Of misschien gewoon omdat hij dacht: wat heb ik te verliezen?
Normaal gesproken weet je hoe zoiets afloopt: iemand wordt in een stevige armgreep richting de uitgang geleid, krijgt een spreekwoordelijke schop onder z’n achterwerk en mag buiten afkoelen. Maar dit keer liep het net even anders. Het jochie was namelijk – tot ieders verbazing – niet alleen een branieschopper, maar ook razendsnel en slim.
Net toen de uitsmijter zijn blik even afwendde, maakte het kereltje een sprintje waar menig Olympisch atleet jaloers op zou zijn. Voor de beveiliger goed en wel kon reageren, was het ventje al verdwenen tussen de rijen taxi’s, dronken Britten en shoarmatentjes. En wat doe je dan als portier van 150 kilo? Dan sta je daar even te zuchten, je hoofd te schudden en je trots op te rapen van de stoep.
Respect op straat
Opvallend genoeg werd de actie van het jochie niet met afkeuring bekeken. Integendeel. Jongens die toevallig langsliepen, zagen het gebeuren en konden een grijns niet onderdrukken. Sommigen klapten zelfs. Niet omdat ze anti-autoriteit zijn, maar omdat ze de brutaliteit en snelheid van die jongen ergens ook wel konden waarderen. In een wereld waarin veel jongens zich stoer voordoen met woorden, liet deze jongen zien dat lef en snelheid soms meer indruk maken dan een grote mond.
Mallorca’s nachtleven: een verhaal op zich
Het is precies dit soort momenten dat het nachtleven op Mallorca zo uniek maakt. De sfeer, de mensen, de onverwachte wendingen. Eén moment sta je nog met je handen in de lucht op de beats van een wereldberoemde DJ, het volgende moment ben je getuige van een live-actie die zo in een film past. Het is dat contrast dat BCM – en bij uitbreiding heel Mallorca – zo legendarisch maakt.
Want eerlijk is eerlijk: iedereen komt naar Mallorca om los te gaan. Jong, oud, rijk, arm, feestganger of strandhanger – iedereen wil daar even ontsnappen aan het alledaagse. En of dat nou is door op het ritme van Adam Beyer door te beuken of door weg te sprinten van een uitsmijter, dat maakt eigenlijk niet uit. Het hoort er allemaal bij.
Tot slot
BCM blijft dé plek waar herinneringen geboren worden – al zijn ze soms vaag de volgende ochtend. Het is de plek waar verhalen ontstaan die je later vertelt met een glimlach, of stilhoudt omdat ze “erbij horen”. En over dat kereltje? Die zal ongetwijfeld ergens met een biertje in de hand nog steeds lachen om zijn heldendaad. En terecht. In het nachtleven van Mallorca geldt maar één regel: of je staat op de gastenlijst, of je schrijft je eigen verhaal. Check wat deze uitsmijter overkwam. Beelden op de volgende pagina:
Wie ooit op vakantie is geweest op Mallorca, weet één ding zeker: slapen doe je daar pas als de zon alweer opkomt. En als je het over feesten hebt, dan is er één naam die er met kop en schouders bovenuit steekt: BCM Mallorca. Deze club is een instituut op zich, een plek waar herinneringen worden gemaakt – en af en toe ook gebroken.
De magie van BCM
BCM is niet zomaar een discotheek. Nee, dit is een arena van licht, geluid en gekte waar de allergrootste DJ’s ter wereld achter de draaitafels staan. Denk aan knallers als Ben Hemsley, Steve Aoki (jawel, de man die taart in het publiek gooit), DJ Snake, Joel Corry, Adam Beyer, Bob Sinclar, Sonny Fodera en de opkomende sensatie Anfisa Letyago. En mocht je die laatste nog niet kennen – even serieus – zoek haar even op. Haar sets zijn hypnotiserend en rauw, en ze weet als geen ander hoe ze een zaal in trance moet brengen. Een optreden van haar is zo intens dat je automatisch naar voren wordt gezogen, richting het podium, alsof het een magneet is.
Maar laten we eerlijk zijn: ondanks al die wereldacts draait het niet alleen om de muziek. Het echte spektakel in BCM begint vaak pas ná de laatste drop van de avond. Dan verschuift de aandacht langzaam van de DJ-booth naar de dansvloer, de gangen, en – je raadt het al – de uitgang.
De hoofdrolspeler van de avond: geen DJ, maar een durfal
Tussen al het feestgedruis door speelde zich onlangs een tafereel af dat bijna nog spectaculairder was dan de mainstage zelf. Geen lasershow of confettikanon, maar een opmerkelijk tafereel bij de ingang van de club. Een jong gastje, met waarschijnlijk iets te veel zelfvertrouwen en waarschijnlijk ook iets te veel drank op, dacht het namelijk aan de stok te moeten krijgen met – jawel – de uitsmijter van de club.
Nu moet je weten: een beetje respectabele club heeft bij de deur niet zomaar een portier staan, maar een menselijke muur. Denk aan een soort Shaquille O’Neal meets The Rock, twee meter lang, schouders als een vrachtwagen en handen als kolenschoppen. En deze specifieke beveiliger? Die paste precies in dat plaatje.
Niet lomp, maar listig
Toch besloot het kereltje dat het een goed idee was om tegen deze menselijke tank in te gaan. Waarom? Misschien omdat hij dacht indruk te maken. Misschien omdat hij zijn avond nog niet wilde laten eindigen. Of misschien gewoon omdat hij dacht: wat heb ik te verliezen?
Normaal gesproken weet je hoe zoiets afloopt: iemand wordt in een stevige armgreep richting de uitgang geleid, krijgt een spreekwoordelijke schop onder z’n achterwerk en mag buiten afkoelen. Maar dit keer liep het net even anders. Het jochie was namelijk – tot ieders verbazing – niet alleen een branieschopper, maar ook razendsnel en slim.
Net toen de uitsmijter zijn blik even afwendde, maakte het kereltje een sprintje waar menig Olympisch atleet jaloers op zou zijn. Voor de beveiliger goed en wel kon reageren, was het ventje al verdwenen tussen de rijen taxi’s, dronken Britten en shoarmatentjes. En wat doe je dan als portier van 150 kilo? Dan sta je daar even te zuchten, je hoofd te schudden en je trots op te rapen van de stoep.
Respect op straat
Opvallend genoeg werd de actie van het jochie niet met afkeuring bekeken. Integendeel. Jongens die toevallig langsliepen, zagen het gebeuren en konden een grijns niet onderdrukken. Sommigen klapten zelfs. Niet omdat ze anti-autoriteit zijn, maar omdat ze de brutaliteit en snelheid van die jongen ergens ook wel konden waarderen. In een wereld waarin veel jongens zich stoer voordoen met woorden, liet deze jongen zien dat lef en snelheid soms meer indruk maken dan een grote mond.
Mallorca’s nachtleven: een verhaal op zich
Het is precies dit soort momenten dat het nachtleven op Mallorca zo uniek maakt. De sfeer, de mensen, de onverwachte wendingen. Eén moment sta je nog met je handen in de lucht op de beats van een wereldberoemde DJ, het volgende moment ben je getuige van een live-actie die zo in een film past. Het is dat contrast dat BCM – en bij uitbreiding heel Mallorca – zo legendarisch maakt.
Want eerlijk is eerlijk: iedereen komt naar Mallorca om los te gaan. Jong, oud, rijk, arm, feestganger of strandhanger – iedereen wil daar even ontsnappen aan het alledaagse. En of dat nou is door op het ritme van Adam Beyer door te beuken of door weg te sprinten van een uitsmijter, dat maakt eigenlijk niet uit. Het hoort er allemaal bij.
Tot slot
BCM blijft dé plek waar herinneringen geboren worden – al zijn ze soms vaag de volgende ochtend. Het is de plek waar verhalen ontstaan die je later vertelt met een glimlach, of stilhoudt omdat ze “erbij horen”. En over dat kereltje? Die zal ongetwijfeld ergens met een biertje in de hand nog steeds lachen om zijn heldendaad. En terecht. In het nachtleven van Mallorca geldt maar één regel: of je staat op de gastenlijst, of je schrijft je eigen verhaal. Check wat deze uitsmijter overkwam.
[][/video]